W doświadczeniu „uciekającego czasu” nie ma nic magicznego, czy niecodziennego. Jest to chwila, doświadczenie prozaicznej codzienności – bolączka teraźniejszości. W teorii i praktyce dotyczy bez wyjątku każdego z nas. Właśnie ten, wydawać się może, tak banalny temat zainspirował Kornelię Dzikowską i stał się punktem wyjścia jej solowej wystawy w gmachu Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy.
Oś wystawy stanowi cykl rysunków pt. Notatki z upływającego czasu powstających od 2019 roku. Tym samym artystka wprowadza widza do „gry” pełnej metafor i niedopowiedzeń. Zachęca do wyjścia poza schematyczne ramy interpretacyjne – zmierzenia się z problemem upływu czasu. Powstawanie prac Dzikowskiej, wchodzących we wzajemną korelację, było procesem, gdzie fundament stanowiła publikacja Pameli M. Lee pt. Chronophobia: on time in the art of the 1960s. W odniesieniu do sztuki Lee jako pionierka aplikuje termin, jakim jest „chronofobia”. W swojej pozycji autorka definiuje tytułową fobię jako rejestrację niemal obsesyjnego niepokoju związanego z czasem i jego miarą.
Rok 2020 potęguje doświadczanie prozaicznej codzienności. Sytuowany jako czas „wielkich zmian” – przez wielu uważany za moment przełomowy, gdzie już nigdy nie będzie nam dany powrót do znanej nam codzienności. Trudno oceniać i określać, jakie procesy ta zmiana za sobą niesie. Jednak pewnym jest, że będą one znaczące i wywrą ogromny wpływ na obszar sztuki współczesnej. Ów moment stał się punktem zwrotnym, który znacząco wpłynął na finalny kształt tej wystawy.
kuratorka: Magdalena Adameczek